dit kaartje van Zuid Amerika en het Zuiden van Noord Amerika,
geeft een beeld van waar het verhaal over de z.g.Killerbee zich afspeelt.
Toen in 1957 in het tropische Zuid Amerika (Brazilië ) de Killerbee haar opmars begon, had grootimker Pompa in Mexico, in het Zuiden van Noord Amerika, geen weet van wat hem en zijn bedrijf boven het hoofd hing.
Mexico heeft een tropisch klimaat; seizoenen zijn er niet; negen maanden lang is het er droog en heet, drie maanden regent het. Toch heeft de landbouw in de vlaktes aan de kusten een lucratieve jaar-door productie. 40 Trucks vol groentes passeren per dag de grenzen naar het noorden op weg naar de gulzige markten van de USA. Om de enorme productie van vooral meloenen, komkommers, aubergines, kalebassen te realiseren vraagt het gebied jaarlijks om 30.000 bestuivingvolken. Voor de helft van deze volken staat Pompa met zijn grootimkersbedrijf garant. Daarnaast heeft het bedrijf een hoge honingproductie als voorname bron van inkomsten.
Vóór de komst van de koloniserende Europeanen kende het gebied geen honingbijen. Vele soorten angelloze bijen waren er inheems en honingjagers betrokken daar mondjesmaat honing van.
In 1542 introduceerden de Spanjaarden er de a.m.Iberica, de Europese bij uit Spanje/Portugal die nauw verwant was aan de donkere bij, die tot 1850 dé bij was op het wereldtoneel van de
Europese honingbijen. Deze donkere bij verwilderde; maar, hoewel komend uit het toch warme Zuid Europa, heeft zij zich nooit goed aan het tropische klimaat kunnen aanpassen.
In de 17e eeuw kwamen de eerste Ligustica volken binnen, gevolgd door de grote aantallen volken die vanaf de tweede helft van de 19e eeuw vanuit Europa werden overgescheept . Zij vormden hybriden met de donkere soortgenoten.
de Carnica komt in het rijtje niet voor, omdat dit ras, meer aan koudere streken gewend,
vooral naar Noord Amerika en Canada werd gebracht.
Met deze bijen imkerde het bedrijf Pompa en alles liep uitstekend. Voor moerenteelt had hij geen tijd; jonge moeren betrok hij van een professioneel teeltbedrijf uit de buurt.
De voornaamste inkomsten kwamen van verhuur en honingverkoop; zij leverden een goede basis voor het personeel (ongeveer 1 man op de 500 volken) en de baas zelf.
Wordt vervolgd.
hennie oes
