imker blijf je ook al ben je 100

[hans hoogendoorn]

[img]../beeld/h/hanshoogendoorn/krantfotopiet.jpg[/img] [img]http://www.bijenhouden.nl/beeld/h/hansh ... oto100.jpg[/img]

Mijn eerste 2 bijenvolken kocht ik in 1992 van Boss Nomden, een krasse oude imker in Bellingwolde.
Ik heb ook een korf met hem mogen vlechten.
Hij kon schitterend vertellen over vroeger, toen Westerwolde nog een groot heidegebied was.
Dat is nu allemaal ontgonnen.

Een week of 5 geleden is Boss 100 geworden en hij imkert nog steeds.
Niet meer met zoveel volken als toen en hij had het er altijd over, dat hij wilde minderen &'¦.
Maar dát werd telkens weer uitgesteld.
Nu zijn het toch nog wel 3 ! Petje af.

Gisteren stuurde een andere krasse imker (!Piet) een foto van Boss op 96 jarige leeftijd.
Een fraaie opname, Boss in actie. De foto willen we wat verbeteren
maar hier alvast een voorproefje (links).

Waarom ben ik niet op het idee gekomen om Boss hier op het forum te eren ?
Schaam schaam. Van Piet mocht ik het goedmaken en dus maar gauw krantenknipsel
gescand en geplaatst.

Bos was geen lid van een vereniging. Maar verdient toch wel een ereplekkie
en wel hier - tussen die andere imkers van &'˜door de eeuwen heen’



Ik herken Bos Nomden helemaal.
Hieronder de tekst van het krantenartikel
Dagblad van het Noorden zaterdag 29 september 2007 :

De 100-jarige Bosso Nomden is al 87 jaar in de weer met bijen.

Door Marcel Looden Bellingwolde - Foto HarryTielman

Is hij de oudste imker van het land?
Dat moest haast wel. Bellingwolder Bosso Nomden heeft drie
bijenkasten waar hij nauwgezet en met al zijn ervaring over
waakt. Nomden is al 87 jaar iemker en vierde gisteren zijn
100ste verjaardag.
Dat deed hij met zijn vrienden en familie in het buurthuis
van buurtschap Rhederbrug. Met koffie, gebak en natuurlijk
met Nomden op de praatstoel.
Hij is een echte spreker die honderduit kan vertellen.
Hij werd als zoon van een landarbeider geboren op de
grens van Veelerveen en Vriescheloo. "Mijn opa smokkelde
drank vanuit Duitsland. Weet je hoe? In varkensblazen, ja,
zo ging dat nog in die tijd. Ze hebben hem nooit gepakt,
want hij kon enorm hard lopen."
De kleinzoon erfde ken lijk de energie van opa. Bosso
werkte op jonge leeftijd op het land. Hij was, na het vroege
overlijden van zijn moeder, ook de kok van het gezin.
Daarbij leerde hij, als tiener, van een buurman de kneepjes
van het iemkerschap.
Landarbeider bleef hij en met zijn harde werken verdiende
Nomden uiteindelijk een eigen klein boerderijtje
bij elkaar, in Vriescheloo.
Daar woonde hij met zijn vrouw en zoon Appie. Imker
bleef hij ook. Die grote liefhebberij nam hij zijn hele leven
met zich mee. Achter zijn huisje in Bellingwolde, waar-
in hij nu als weduwnaar woont, staan zijn bijenkasten.
Nomden woont alleen en redt zich prima. Hij kookt zijn
eigen potje en onderhoudt zijn eigen huis. "Ik vraag hem
wel eens of ik iets kan doen, maar dat wil hij niet", vertelt
zoon Appie als de jarige even bezig is met het in ontvangst
nemen van gelukwensen. "Hij is altijd actief. Ziek? Nee, nooit
geweest. Hij heeft wel wat last van de knieën maar verder,
nee, niks. Mooi om zo oud te worden."
De jarige is even later weer lustig aan het babbelen. Over
zijn bijen natuurlijk en over zijn huis. Het huis waarvan hij
de dakgoten ook zelf onderhoudt. Op een grote trap staat
hij dan. Zoon en zeventig-plusser Appie wil dat, zoals gezegd,
wel doen. Maar niks daarvan. "Onsjongkendatnait,"