samenhang?

[maartenkleijne]

Doet mij denken aan het gezegde: 'iedere imker krijgt de bijen die hij v erdient.'
Toen ik mijn eerste volk kreeg was ik eigenlijk nog bang voor de bijen en hun gesteek.
Mij eerstebijen waren dan ook verschrikkelijk steekduivels.
Inmiddels (30 jaar later) ga ik er veel relaxter mee om en werk ik veel samen met een paar imkers die net iets banger zijn dan ik. Dus als de bijen een keertje agressief zijn worden zij aangevallen en ik niet.
Wel heeft dat zijn nadelen: ik heb eenmaal gelezen dat een steekje nu en dan heel goed is voor de gezondheid en een lang leven (8jaar zegt men!), dus dan ga ik maar met de korte broek in de bijen werken tot ik vind genoeg gestoken te zijn.
Wel heb ik een paar keer ervaren dat een nieuw verworven steeklustig volk na 1 of keeer er relaxt in werken opeens helemaal klaar is met steeklustig zijn.

[Henk Klok]

Bijen reageren niet op mensen zoals mensen denken.
In de jaren twintig van de vorige eeuw was in Haaksbergen de industrieel en imker Frankenhuis de mening toegedaan dat de bijen hem herkenden. Ze kwamen volgens hem, als ik het niet mis heb, op hem toegevlogen als hij langskwam, en dan niet vanwege de normale reactie van bijen op een indringer in hun territorium, maar omdat de bijen 'm herkenden. Ik geloof dat hij zelfs raat in de vorm van zijn initialen door de bijen liet uitbouwen als bewijs...


(detail: mijn opa van moederskant had een winkeltje in Haaksbergen omstreeks diezelfde tijd, en was ook imker. Mijn moeder moest toentertijd tussen haar vader en haar leraar van de lagere school, die ook imker was, met briefjes als postbode fungeren als er iets omtrent de bijen te melden was. Een vroege vorm van bijenhouden.nl)


Bijgewerkt door - hklok op 20/08/2003 00:15:15

[wilde]

Kiezen prikkelbare imkers een bijenras met geringe nestverdediging (steeklust)?

De vraag van Romée is waarschijnlijk ingegeven door enkele voorbeelden die zij kent. Misschien ben ik een wat stekerige imker die zij in gedachten had. Ja, ik ken mezelf wel '¦:) Dat steken van mij gaat niet gepaard met '˜opvliegen' zoals de bijen kunnen doen, maar is meer een '˜kort door de bocht' reageren, wat anderen ervaren als enigszins aangebrand. Ik deel ook zelf graag prikken uit om anderen uit de tent te lokken. Het is waar, ik zoek bijen die behandelbaar zijn op momenten die ik verkies, maar het is meer een organisatorische bemoeizucht. Management heet dat bij mij op het werk. Bijenvolken denken echter dat het management niet door een buitenstaander behoeft te worden aangevuld. Ze kunnen het zelf wel.

Zoals bekend heb ik Buckfastbijen, tenminste die probeer ik te hebben. Dit jaar is het gehalte wat laag. Ik heb maar enkele F1-volken en de rest zit wat verder weg. Ook heb ik nog 2 bastaardkastvolken.
De keus voor dit soort bijen is ingegeven door bepaalde eigenschappen van Buckfast, die het management vergemakkelijken. Daaronder zou ook zachtaardigheid een rol kunnen spelen. Dat is bij mij echter niet het geval. Thuis gaat het nog wel '“ gelukkig, want mijn vrouw is allergisch voor bijensteken '“ maar in de zomer op het open veld is het altijd een gevecht. Ik ben er aan gewend, maar leuk is wat anders. Dat zijn geen bijen waar je van kunt houden. Dat hoeft ook niet want ik houd niet zo zeer van de bijen maar van het bijenhouden. Dat intrigeert mij.

Ik ken imkers in mijn omgeving die ik '˜zachtmoedig' zou willen noemen. Toch streven juist die naar het hebben van redelijk rustige bijen. Andersom geldt waarschijnlijk niet dat er veel imkers zijn die streven naar het hebben van onrustige agressieve bijen. Dat je de bijen krijgt die je verdient is niet alleen een gezegde, maar ook praktisch waar. Dat is ook logisch, want als je ruw of onnodig je volken behandelt, zullen ze eerder agressief gedrag vertonen. Ik probeer dat zo veel mogelijk te vermijden.

Van mijn buitenvolken, die wat stekeriger zijn in de zomer, zijn er twee die de laatste keren steeds doppen hadden. De moer was nog aanwezig. Het nazien is toch al een zwaar karwei door het gewicht van de honingkamers, die er eerst af moeten, maar nu moest ik het gehele volk nazien, ook de onderbak. Dat doe ik normaal niet. Op 14 augustus hadden die 2 volken nog steeds doppen. Bij die 2 heb ik opnieuw de doppen verwijderd en dat was wat mij betreft de laatste keer. Ik zie ze niet verder na. De moeren zijn gemerkt en geknipt. Er kan hooguit een nazwerm vertrekken, maar dat is onwaarschijnlijk, want dat kan pas eind augustus en dat is wel erg laat. Omstreeks die tijd reis ik terug naar huis. Eén van die volken had de keer ervoor 7 gesloten doppen gehad. Het andere heeft er steeds maar enkele. Die verdenk ik van vervangingsplannen. Het reizen omstreeks eind augustus met rijpe doppen of een net geboren jonge moer zou dan net kunnen zonder schade voor het volk.

Ik had op die dag (14 aug.) Teun Both op bezoek en we hebben die volken op de luzernestand samen bekeken. Hij meldde mij bij hem thuis zoveel agressie nooit te hebben gehad in zijn bastaardbijen. Wel zag hij veel verschil tussen bijen die overdekt in zijn stal staan en die erbuiten. Dat is denk ik ook de kwestie bij mijn bijen. Zodra ze thuis in de stal staan zijn het lieverdjes. Je kent ze gewoon niet terug.

Kiest de kort aangebonden imker nu gemiddeld inderdaad rustige bijen (Carnica is dikwijls veel handelbaarder dan Buckfast) of is dat toeval? Beide kwalificaties zijn subjectief, maar dat geldt het meest voor de eerste. Het is wat een ander ervan vindt. Een imker zal van zichzelf minder vlug zeggen dat hij of zij stekerig is. Voor de bijen zijn er in Buckfastkringen normen voor bedacht met en cijfer van 1 tot 5. De meeste van mij vallen in klasse 1 (agressief). Thuis heb ik een kastvolk, dat wel de 4 of 5 scoort voor zachtaardigheid. Er vallen dan geen steken bij behandeling zonder rook en zonder gebruik van handschoenen.

Ik zit nu te bedenken welke imkers Carnica en Buckfast hebben en wat ik vind van hun stekerigheid als imker. Ja, ook dat is een misschien onbedoeld effect van de door Romée gestelde vraag. Of moesten enkele imkers - waaronder ikzelf - eens in de spiegel kijken?
Groetend, Albert

[wendy]

Ik zit nu te bedenken welke imkers Carnica en Buckfast hebben en wat ik vind van hun stekerigheid als imker. Ja, ook dat is een misschien onbedoeld effect van de door Romée gestelde vraag. Of moesten enkele imkers - waaronder ikzelf - eens in de spiegel kijken?

Dag Albert,
Romee's en jou opmerkingen hebben bij mij dus ook opgeroepen om de imker collega's (en mezelf) onder de loep te nemen.
Het gaat bij mijn collega imkers niet op dat rustige imkers ook rustige bijen hebben.
Wat hier wel opgaat is dat rustige imkers die terwille van de meer natuurlijke omgang met bijen een potje honing minder slingeren niet zo belangrijk vinden, wel rustige bijen hebben, tot mijn verbazing bleken dat ook nog geen ras bijen te zijn.
Zou hebberigheid meespelen in de raskeuze en aard van de bijen?
Zelf ben ik over het algemeen wel rustig (even gechecked bij mijn huisgenoten) en heb rustige bijen.En ...niet zo veel honing als collega imkers uit ons dorp.

Romee,
Ik ben niet teleurgesteld, meer verbaast, in veel verhalen van je klinkt een gelijksoortige opvatting door.
Ieder volgt datgene wat bij hem past, dat maakt de wereld zo boeiend.

groet Wendy

[Romée van der Zee]

De vraag van Romée is waarschijnlijk ingegeven door enkele voorbeelden die zij kent. Misschien ben ik een wat stekerige imker die zij in gedachten had. Ja, ik ken mezelf wel '¦:)

In de roos, maar ik had jou niet speciaal in gedachten. . Je was wel op een andere manier de aanleiding.
Op het moment dat ik het schreef was er wat gekissebis op het forum in de reeks "problemen bijenhouderij". Ik ergerde (!) mij eraan. Jij schreef daarin

Natasja, de ene imker is stekeriger dan de andere

.
Dat zette me aan het denken, en dat leidde tot de stelling van deze reeks. Ik had er niet diep over nagedacht, meer op het niveau van, tegenstellingen trekken elkaar aan.

Bij mij is in de loop der jaren meer aandacht gekomen voor wat zich in een bijenvolk afspeelt. Bijen zijn sociale insecten. Ze werken samen om te overleven, en zich voort te planten. Naast bv klimaat en dracht zijn de ingrepen van mensen van beslissend belang voor hun overleving. Mij interesseert in toenemende mate de relatie tussen bijenvolk en mensen. Menselijk gedrag is voor ieder die om zich heen (en naar zichzelf) kijkt niet altijd vrolijkmakend.
R.