Het moest er toch van komen een van de meest bekende drachtbron voor de honingbij is de lindeboom.
In Oegstgeest staan er vele die een gunstige leeftijd hebben van tussen de dertig en 40 jaar. Het toenmalige afd..bestuur heeft er veel aan gedaan om verschillende soorten linde geplant te krijgen.
Op de plaats waar deze lindeboom staat heeft ook een lindeboom gestaan ook een koningslinde. Gepland in 1920
Maar tijdens de bezetting 40/45 is de boom ten prooi gevallen aan de bijl. Men had brandstof nodig.
In 1948 is een nieuwe boom geplant. Het zal zo in vele gemeente zijn gegaan.
Naamgeving.
De Latijnse naam tilia is afgeleid van het Griekse woord tilos wat vezel betekent. De bastvezels werden vroeger gebruikt bij de vervaardiging van schoeisel en touw. Het toevoegsel cordata betekent hartvormig en dat heeft betrekking op de bladvorm. De toevoeging platyphylla betekent breedbladig.
De stad Tilburg dankt haar naam dankt aan de linde. Dit geldt ook voor andere plaatsen in Nederland zoals Ter-Linden (Limburg), Linderte (Overijssel), Lindevelde (Gelderland). Het Germaanse woord linda betekent bindsel en het Griekse tilos bast
De "Koningslinde" dankt haar naam aan koning Willem III die aan kwekers in het rivierengebied, die door de overstroming in 1870 hun planten verloren, nieuw plantmateriaal ter beschikking stelde.
Soorten en hun kenmerken.
Linden zijn de grootste Europese loofbomen. Wij onderscheiden 3 hoofdsoorten:de grootbladige zomerlinde (Tilia platyphyllos), de kleinbladige winterlinde (Tilia cordata) en de kruising tussen die twee: de Hollandse linde (Tilia europaea).
Van linde - Latijnse naam is Tilia - bestaan veel soorten met elk weer veel variëteiten. De linde behoort tot de kleine familie van de lindeachtigen (Tiliaceae).
De meeste soorten zijn geschikt als solitair of om te gebruiken als beplanting van lanen en wegen.
Zo is er de Amerikaanse linde -Tilia americana-;
de kleinbladige linde -Tilia cordata - ;
de Krimlinde of Hollandse linde Tilia europaea -;
de zwarte linde - Tilia vulgaris - ;
de zilverlinde -Tilia tomentosa -;
de grootbladige linde - Tilia platyphyllos -.
Van de bovenstaande soorten berusten onderlinge verschillen vooral op bladgrootte, bladkleur, boomvorm en de bloeitijd!
Herkomst.
Van de ca. 30 lindesoorten zijn een aantal inheems op het gematigd noordelijk halfrond (Europa, Noord-Amerika). De meeste soorten heeft men in Azië gevonden. De oorspronkelijke groeiplaatsen van onze inheemse soorten zijn de beekdalen van Twente en de Achterhoek, het Rijk van Nijmegen en Zuid-Limburg. De Hollandse linde zien we vaak als straatboom en als leiboom bij huizen en boerderijen. Lindebomem kunnen heel oud worden en tot 45 m hoog. In het Brabantse Sambeek groeit een 500 jaar oude, dikke Linde en bij Aken één met een stamomtrek van10 m.
In Winterwijk bestaat sinds kort een linde-arboretum.
Mythologie
De lindeboom werd bij de Kelten en de Germanen gezien als heilige boom (Siegfried-sage). De godin Freya zou er zich in vestigen. De geest van de linde gold als beschermer voor huizen, bronnen en kerken. Ook later werd de lindeboom als 'goede boom' beschouwd. Huwelijken werden gesloten onder de linde; de duimen van de geliefden werden dan in de bast gedrukt. Een lindetak zou tevens helpen als middel tegen tandpijn bij kinderen en het werd, in amuletvorm, gebruikt als bescherming tegen heksen en geesten. In Scandinavië was de linde de favoriete verblijfplaats van elfen en feeën. Het werd afgeraden om zich na zonsondergang in de nabijheid van een linde te bevinden.
De lindeboom is vaak bezongen: bijvoorbeeld bij Schubert in Der Lindenbaum uit Die Winterreise op tekst van Wilhelm Müller en bij Gustav Mahler in de Lieder eines fahrenden Gesellen