bosklaverzuring

[maartenkleijne]

Bosklaverzuring is 1 van de planten waar ik al meer dan 50 jaar iets mee heb. Dat komt zo: onze overbuurman in Bennekom was een oude botanicus (Prof. Jeswiet), die erg begaan was met behoud en herstel van de natuur. Op een dag riep hij mij en overhandigde een tas met stekjes van bosklaverzuring.
Hij vertelde dat deze mooie bloempjes in het bos horen maar nergens in het bos te vinden waren om twee redenen: enerzijds zijn onze bossen zo jong (destijds minder dan 100 jaar) dat ze nog geen kans hebben gehad door het plantje bevolkt te raken, anderzijds werden ze altijd door mensen geoogst voor in de tuin of om de eetbare wortelstokken. Dus zei de Professor: 'als ik er niet meer ben wordt het veld bosklaverzuring dat ik heb gekweekt vast wel door de volgende bewoners ondergespit daarom moet jij zorgen dat ze nooit verloren gaat. Ga maar op de fiets naar het bos en plant deze tas met stekjes overal, liefst op plekken waar de mensen ze niet zo gauw vinden.'
Als gevolg van zijn opdracht zijn er op de Veluwe en inmiddels ook in Gooi op tientallen hectares 'spontaan' hele velden met bosklaverzuring verschenen. Want de oude Professor had gelijk: overal in de overigens kale bossen met verder alleen dorre blaadjes en in het najaar paddestoelen, breidt de Bosklaverzuring zich explosief uit, als iemand ooit zo bijdehand is geweest er een polletje te droppen.
Het is mooi te zien als in het vroege voorjaar juist in die stukken bos de hommels zoemen lang de witte bloemen terwijl de rest van het bos nog in winterrust lijkt te zijn.
Onze 'natuurlijke' bossen zijn voor de bijen meestal armoe troef -behalve wat honingdauw op de sparren enzo- maar juist in het vroege voorjaar kan dat ook anders leert deze ervaring.