Hulst
Geplaatst: vr 10 mei 2019, 19:04
Hier in mijn omgeving bloeit elk jaar de hulst.
Maar nog nooit zo uitbundig als dit jaar.
De deur uitstappend ruik ik ze meteen
De meeste staan nog in knop of beginnen beginnen net te bloeien.
Maar de grond eronder zie al wit van de hulst-bloem-blaadjes.
Dit wilde ik toevoegen aan mijn hulst-verhaaltje dat ik vorig jaar heb geschreven maar de zoekfunctie heeft mij uitgelegd dat ik dat nooit gedeeld heb.
Dus hier alsnog:
Hulst
Al ruim 60 jaar is bosbouwecologie een hobby van mij. En nu opeens heb ik toch iets nieuws geleerd: over de ecologische rol van hulst. In de literatuur worden diverse successiereeksen beschreven met ieder een eigen eindstadium. Misschien loop ik achter, want ik heb nog nooit iets gelezen of gezien met eindstadium hulstbos, behalve dan in het beroemde Mantingerbos, het Norgerholt en nog een paar oude plekken in Drenthe. In het Norgerholt bevindt zich de grootste hulst van Europa zijn het niet de oudste.
De meeste zangrond bossen zijn de laatste 150 jaar aangeplant, en pas de laatste 50 jaar beginnen ze zich te ontwikkelen tot bosgrond, want voor die tijd werden de bossen elke winter ‘schoongemaakt’ en uitgeharkt. Heel veel bomen staan er nog zoals ze ooit geplant zijn of hun tweede generatie begint zich te ontwikkelen. Op de zich verbeterende bosgrond komen twee soorten zaailingen vaak in grote getale op: hulst en taxus.
Taxus kunnen we nu even vergeten want ze groeit langzaam, dus we weten pas over een paar honderd jaar waar dat op uit gaat draaien.
Hulst heeft de nabije toekomst. Veel bossen op zand zijn zich inmiddels aan het ontwikkelen tot hulstbos. In beukenbos (fagetum nudum) waar verder niets wil groeien tussen de dorre blaadjes komen na de eerste 70 jaar hulstplantjes op die, zodra de eerste beuken omvallen of inzakken of worden geoogst, de macht grijpen en opeens omhoog schieten. In naaldbossen geldt iets dergelijks, behalve dat de hulst daar in de eerste ronde concurrentie ondervindt van de opkomende zaailingen van de naaldbomen. Maar uiteindelijk wordt de naaldboom geoogst of nog waarschijnlijker in ons klimaat zij waaien om.
De meeste aangeplante beuken- en naaldbossen, en eiken/berken/dennenbossen zijn over uiterlijk 50 jaar vooral hulstbos en op veel plaatsen al binnen 20 jaar.
We denken soms dat hulst zich uitzaait vanuit de tuinen van de mensen, en dat speelt zeker een rol. Maar we moeten niet vergeten dat hulst samen met berk en wilg na de laatste ijstijd tot de eerste opgaande gewassen behoorde.
De hulst was hier te lande aanwezig lang voordat de eerste mensen arriveerden. En zodra de mensen arriveerden gingen ze hulst oogsten, als superkwaliteit hout, veel sterker nog dan het eikenhout dat later kwam. De hulst vormt bovendien met zijn of haar afhangende takken een soort natuurlijke joert of tipi met eens straal tot 4 meter bij de grootste waarbinnen het goede schuilen is tegen roofdieren beschermd; en zelfs blijft het er altijd droog behalve bij de ergste plensbuien.
En de hulst leende zich ook voor het maken van pijlen: door een bepaalde wijze van snoeien groeien er kaarsrechte ijzersterke twijgen.
In mijn jeugd kende ik nog een hulstpijlen kweker, die met smart het bijltje erbij neerlegde omdat hij niet op kon tegen nieuwerwetse de alu-pijlen. De mensen zetten zich er de laatste millennia vooral toe eik en beuk te bevorderen en massaal te zaaien en te planten, niet alleen voor hout maar nog meer voor voedsel voor herten en zwijnen en niet te vergeten voor de mensen zelf.
Eikels en beukennootjes zijn voedzaam, en van hulstbessen krijg je maar pijn in je buik. Nog 150 jaar geleden planten boseigenaren verplicht eiken en beuken ter bevordering van de zwijnen en hertenjacht. En er werd al lang geleden overgeschakeld van hulsthout op eiken- en beukenhout en hulst verdween in de loop der eeuwen naar siertuinen, en op beperkte schaal voor het kweken van pijlen.
De bloeitijd van hulst loopt van mei tot in juni. Een ideale drachtplant met veel nectar en pollen voor na de fruitbomen en voor de acacia en lindedracht. Voor we een generatie imkers verder zijn kan er zuivere hulsthoning worden geoogst. In Drenthe zijn er imkers dit al doen?
En niet te vergeten: in de mystiek van de kruidenwereld staat hulst voor universele onvoorwaardelijk liefde en dat kunnen we op deze planeet wel wat meer gebruiken. Niet voor niets worden toverstokken vanouds vaak van hulst gesneden.
Maar nog nooit zo uitbundig als dit jaar.
De deur uitstappend ruik ik ze meteen
De meeste staan nog in knop of beginnen beginnen net te bloeien.
Maar de grond eronder zie al wit van de hulst-bloem-blaadjes.
Dit wilde ik toevoegen aan mijn hulst-verhaaltje dat ik vorig jaar heb geschreven maar de zoekfunctie heeft mij uitgelegd dat ik dat nooit gedeeld heb.
Dus hier alsnog:
Hulst
Al ruim 60 jaar is bosbouwecologie een hobby van mij. En nu opeens heb ik toch iets nieuws geleerd: over de ecologische rol van hulst. In de literatuur worden diverse successiereeksen beschreven met ieder een eigen eindstadium. Misschien loop ik achter, want ik heb nog nooit iets gelezen of gezien met eindstadium hulstbos, behalve dan in het beroemde Mantingerbos, het Norgerholt en nog een paar oude plekken in Drenthe. In het Norgerholt bevindt zich de grootste hulst van Europa zijn het niet de oudste.
De meeste zangrond bossen zijn de laatste 150 jaar aangeplant, en pas de laatste 50 jaar beginnen ze zich te ontwikkelen tot bosgrond, want voor die tijd werden de bossen elke winter ‘schoongemaakt’ en uitgeharkt. Heel veel bomen staan er nog zoals ze ooit geplant zijn of hun tweede generatie begint zich te ontwikkelen. Op de zich verbeterende bosgrond komen twee soorten zaailingen vaak in grote getale op: hulst en taxus.
Taxus kunnen we nu even vergeten want ze groeit langzaam, dus we weten pas over een paar honderd jaar waar dat op uit gaat draaien.
Hulst heeft de nabije toekomst. Veel bossen op zand zijn zich inmiddels aan het ontwikkelen tot hulstbos. In beukenbos (fagetum nudum) waar verder niets wil groeien tussen de dorre blaadjes komen na de eerste 70 jaar hulstplantjes op die, zodra de eerste beuken omvallen of inzakken of worden geoogst, de macht grijpen en opeens omhoog schieten. In naaldbossen geldt iets dergelijks, behalve dat de hulst daar in de eerste ronde concurrentie ondervindt van de opkomende zaailingen van de naaldbomen. Maar uiteindelijk wordt de naaldboom geoogst of nog waarschijnlijker in ons klimaat zij waaien om.
De meeste aangeplante beuken- en naaldbossen, en eiken/berken/dennenbossen zijn over uiterlijk 50 jaar vooral hulstbos en op veel plaatsen al binnen 20 jaar.
We denken soms dat hulst zich uitzaait vanuit de tuinen van de mensen, en dat speelt zeker een rol. Maar we moeten niet vergeten dat hulst samen met berk en wilg na de laatste ijstijd tot de eerste opgaande gewassen behoorde.
De hulst was hier te lande aanwezig lang voordat de eerste mensen arriveerden. En zodra de mensen arriveerden gingen ze hulst oogsten, als superkwaliteit hout, veel sterker nog dan het eikenhout dat later kwam. De hulst vormt bovendien met zijn of haar afhangende takken een soort natuurlijke joert of tipi met eens straal tot 4 meter bij de grootste waarbinnen het goede schuilen is tegen roofdieren beschermd; en zelfs blijft het er altijd droog behalve bij de ergste plensbuien.
En de hulst leende zich ook voor het maken van pijlen: door een bepaalde wijze van snoeien groeien er kaarsrechte ijzersterke twijgen.
In mijn jeugd kende ik nog een hulstpijlen kweker, die met smart het bijltje erbij neerlegde omdat hij niet op kon tegen nieuwerwetse de alu-pijlen. De mensen zetten zich er de laatste millennia vooral toe eik en beuk te bevorderen en massaal te zaaien en te planten, niet alleen voor hout maar nog meer voor voedsel voor herten en zwijnen en niet te vergeten voor de mensen zelf.
Eikels en beukennootjes zijn voedzaam, en van hulstbessen krijg je maar pijn in je buik. Nog 150 jaar geleden planten boseigenaren verplicht eiken en beuken ter bevordering van de zwijnen en hertenjacht. En er werd al lang geleden overgeschakeld van hulsthout op eiken- en beukenhout en hulst verdween in de loop der eeuwen naar siertuinen, en op beperkte schaal voor het kweken van pijlen.
De bloeitijd van hulst loopt van mei tot in juni. Een ideale drachtplant met veel nectar en pollen voor na de fruitbomen en voor de acacia en lindedracht. Voor we een generatie imkers verder zijn kan er zuivere hulsthoning worden geoogst. In Drenthe zijn er imkers dit al doen?
En niet te vergeten: in de mystiek van de kruidenwereld staat hulst voor universele onvoorwaardelijk liefde en dat kunnen we op deze planeet wel wat meer gebruiken. Niet voor niets worden toverstokken vanouds vaak van hulst gesneden.