Bijenkroeg

[Frans vanTongeren]

BIJENKROEG
Mollen in de tuin.. Daar kom ik nooit van af.
Ik zal er wat gevangen hebben. Het nabijgelegen bos is mollenverancier voor nog tientallen jaren, schat ik. Als het gaatje is gegraven en de klem is gezet (zielig hè), zet ik een omgekeerde emmer op de plek des onheils om de poes van de buren te beschermen en toevallige bezoekers niet met afschuw te vervullen.
En wat zag ik toen gebeuren?
Ik zag de volgende dag BIJEN vliegen rond de plaats des misdrijfs.
De klem was nog niet gesprongen, dus op de geur van de mol waren de honingmaaksters
niet afgekomen.
Ik keek eens goed en toen zag ik het. Daan Meeusen kwam mij in gedachten. Daan schreef over al die regen, waar hij zo genoeg van krijgt. Die regen nu, had de rand van de omgekeerde gele honingemmer gevuld. Die rand was door de fabrikant versterkt met kleine tussenschotjes om die rand sterk te houden en . . in al die piepkleine kamertjes stond een laagje water.
En de bijen... die hadden nu elk hun eigen waterbakje en dronken naar hartelust.
Maar waarom juist daar! Ik heb ook nog een vijver naast de bijenstal liggen.
Die vijver laten ze links liggen in de tijd dat de buitentemperatuur (helaas) niet boven de tien graden uitkomt. De vijvertemperatuur is nog veel lager en dus te koud voor de biekes. In die kleine waterkamertjes stijgt de temperatuur razendsnel. En mijn bijen zijn niet gek!
Zou Guillermo Allejandro hier zijn voordeel mee kunnen doen?

Fr.

[Frans vanTongeren]

Frans van Tongeren
Deelnemer
Deelnemer # 33
Waardering deelnemer
verstuurd 15-04-2001 22:06
--------------------------------------------------------------------------------
Vandaag is het Pasen. Sneeuwbuien in de ochtend.
De bijen willen wederopstanding. Als de zon maar een moment door de wolken breekt, vliegen ze massaal naar buiten; naar de vijver om water, water, waaa-ter!
De koningin is aan de leg en de larven moeten worden gevoerd.
De bijenwereld is hard. Een bijenleven telt niet. Ik zie het vijveroppervlak rimpelen. Een bij draait erin rond met trillende vleugels. Met grote krachtinspanning weet ze op een drijvend halmpje te klimmen. Maar de onderkoeling slaat toe en ze geeft het op.
De tv staat aan. Onherkenbare,vuilgrijze, fietsende, tempobeulen proberen het eerst in Roubaix aan te komen. Een vreselijke keienweg door een mastbos martelt de mannen op hun ranke fietsen en af en toe slipt iemand onderuit en blijft stil liggen..als een bij, die de strijd moet opgeven.
Ik spring er tussen, haal een platte schaal uit de schuur en steek die half in het water.
Op de waterlijn in de schaal, vlij ik een band van sterretjesmos. De bijen zoemen opgewonden en steken hun monddelen in het mos. Zwaar brommend vliegen ze na een poosje op . . richting bijenstal.
Ook renners zwoegen door. Opgeven zit hen niet in de genen.
Vraag U het maar aan Servais!

[Jelte Pieter Dijkstra]

Jelte Pieter Dijkstra
Deelnemer
Deelnemer # 110
Deelnemer gewaardeerd:

verstuurd 15-04-2001 22:54
--------------------------------------------------------------------------------
Frans, waar zijn (als ik goed heb gekeken althans) de snel voorbijschietende velden van koolzaad, die je ogen oplaten gloeien door een gele vloed uit te stralen, in jouw prachtig bijna poetische proza gebleven?

[Frans vanTongeren]

Frans van Tongeren
Deelnemer
Deelnemer # 33
Waardering deelnemer
verstuurd 16-04-2001 13:41
--------------------------------------------------------------------------------
Dag Jelte Pieter,
Je hebt goed gekeken. Die koolzaadvelden zag ook ik opgloeien in dat 'harde' landschap.
Maar die warmte kon ik in mijn stukje niet gebruiken.
Wel in het stukje: 'Op reis met 300.000 bijen'. Daar ben ik nog mee bezig.
gr. Frans
(Philippe Gaumont heeft op dat verschrikkelijke keienpad in het bos zijn rechterdijbeen gebroken)

[Erik Speksnijder]

Erik
Deelnemer
Deelnemer # 104
Deelnemer gewaardeerd:

verstuurd 16-04-2001 20:05
--------------------------------------------------------------------------------
Bij ons in de tuin zie je de bijen bij kouder weer vaak in het bemoste gras zoeken naar water. Ze volgen hierbij precies de zon en mijden de koudere schaduwdelen.
P.S. Met die fietsers moet je geen medelijden hebben. Ze hebben volgens mij nog niet begrepen dat er ook fietspaden (zonder modder!) zijn uitgevonden.