Over Dick en z' n bijen ???

[Frans vanTongeren]

Over Dick en z'n bijen
zie:http://www.bijenhouden.nl/forum/topic.asp?TOPIC_ID=867
-
Waar is dat artikel gebleven?

[Romée van der Zee]

Dag Frans,
Ik heb het nog op een backup.
Romée

Onderstaande is een bericht door Frans van Tongeren.

Hallo Zoemers,

Wat een klus was het om dit onderstaande intervieuw te scannen.
Scannen in delen, kopieren, plakken en eindeloos corrigeren (en nog niet
zijn alle fouten eruit)
Daar verdien ik wel een gouden speld voor.
Maar Dick Vunderink verdient het.
Een kei van een kerel!
***
Uit... Trouw (volgens mij de beste krant van Nederland)
Rubriek .. mensen
donderdag l5juni 2000
*
Bijenhouderij

Laura van Zutphen

Imkers zijn een uitstervend ras. De bijenhouderij in Nederland vergrijst en jongeren lopen niet warm voor dit eeuwenoude ambacht. Moeilijk voor te stellen voor imker Dick Vunderirik (69) die een verregaande liefde koestert voor zijn vak.
Hij is al meer dan een halve eeuw imker. Niet van beroep, maar bij wijze van hobby. Voordat hij met pensioen ging heeft hij zijn lief hebberij gecombineerd met zijn werk bij een bank. Vunderink ziet op tegen het moment dat hij moet stoppen. ,,Helaas kan ik dit niet eeuwig volhouden. Het kost veel kracht. Vanwege het zware tilwerk." De voorspelling dat zijn 'soort' over tien jaar misschien gehalveerd is, gaat hem aan het hart. ,,Het is van groot belang dat de bijenteelt in stand blijft. Bijen vervullen een belangrijke functie voor de evenwicht in de natuur vanwege de bestuiving van bloemen. Bovendien worden veel producten in de fruitteelt en tuinbouw gemaakt met behulp van bijen."
Vunderink zegt met klem dat hij zich zijn hele leven zal blijven inzetten voor de bijenteelt. , ,Door promotie, zoals voorlichting op scholen, zal ik proberen mijn enthousiasme voor bijen op anderen over te dragen." Zijn gedrevenheid blijkt uit de manier waarop hij over zijn werk vertelt.
Momenteel is het hoogseizoen in de bijenhouderij. Vunderink is dagelijks bij zijn harde werkers te vinden. Trots loopt hij ook vandaag door het Bijenpark. Een kleurrijke tuin in zijn woonplaats Amstelveen, waar ongeveer twintig imkers dagelijks hun bijenvolken bezoeken. Ontelbaar veel bijen zwermen over bloemen en planten.
Vunderink toont geen angst, alsof hij zelf een van hen is wentelt hij zich tussen de dieren door. Hij wijst naar zijn domein. Een schuurtje met tien manden en kisten, de woningen van zijn bijen. ,,Ik heb vijftien volken.
Uren zit ik soms naar de zwerm te kijken naar wat er allemaal gebeurt.
Maar, er moet ook gewerkt worden. Imkeren is een intensieve bezigheid. Je hebt er ook veel kennis voor nodig, van de natuur en over het gedrag van dieren."
En die kennis heeft Vunderink zeker in pacht. Zeven jaar is hij nu
voorzitter van de Vereniging tot Bevordering van de Bijenteelt (VBBN). Voor deze functie heeft hij zich moeten verdiepen in alle facetten van het imkerschap. Dat kost veel tijd, maar hij heeft het er graag voor over. ..Ik word eigenlijk steeds fanatieker. Ik zit in talloze colmnissies. Bovendien heb ik natuurlijk veel praktijkervaring door de lange tijd dat ik al met bijen werk."
Vunderinks interesse voor de bijenhouderij werd al op jonge leeftijd gewekt.
,,Kort naar de oorlog, in 1946, nam mijn vader een aantal volkeren over van onze dominee. Ik was toen veertien en hielp hem met de verzorging. Vanaf het eerste moment werd ik gegrepen door deze wonderlijke diertjes. Als je met ze bezig bent, sta je ineens heel dichtbij de natuur."
De imker haalt vakkundig een houten plaat van een kast. Tienduizenden bijen krioelen om en door de honingraat. ,,Kijk maar hoe doordacht alles in elkaar steekt." Maar als leek zie je niet meer dan een zzwartgele massa. ,,Elk bijenvolk heeft zijn eigen airconditioningsysteem. Als het te warm wordt in hun huis geven de huisbijen de werkbijen de opdracht water te halen. Dit water wordt netjes afgeleverd en even later beginnen de jongeren onder het
volk met hun vleugels te wapperen. Het water verdampt en dat zorgt voor verkoeling. Dat is toch fantastisch?"
De ogen van Vunderink fonkelen. .,Ze doen me gewoon iets. Het is ook zo'n mooi insect om te zien. Prachtig harmonieus gebouwd. En dan de koningin, zo slank. Echt een plaatje!" Toch raakt hij niet gehecht aan zijn bijen. ,Je kunt er natuurlijk niet mee knuffelen. Ze hebben geen sociale antenne. En je hebt ze niet lang, ze leven maar zes weken. Met een koningin is het anders. Die kan soms zes jaar worden. Ik raak aan Haar gehecht als ze goed is geweest voor het volk en veel eitjes heeft gelegd. Verder geef ik er niet om. Maar ze zijn zelf ook heel hard."
,,Hoezo? Nou onderling. Het algemeen belang gaat voorop. Het is net een communistische staat. Bijen die er niet meer tussen passen kunnen
ophoepelen."
Hoewel ze dus geen vriendschap kennen, bestaat er volgens Vunderink wel een band tussen de volksgenoten. ,,Ze weten heel goed wie er bij hun hoort en wie niet. Van heinde en verre weten ze elkaar terug te vinden. Een inboorling die erop uit is nectar te roven, wordt onmiddelijk herkend. De waakbijen bij de ingang staan op scherp en jagen de dief onmiddellijk weg."
Vunderink vertelt hoe de eenheid van het volk terug is te zien in de manier van werken. , ,Bijen houden elkaar voortdurend in de gaten. En zijn specialisten in teamwork. Eentje signaleert waar er nectar te halen valt en binnen twintig seconden is er een troep gevormd om de buit op te snorren.
Ook als er iets anders nodig is, zoals water voor de verkoeling, is een netwerk zo gelegd."
De imker moet tijdens zijn werk proberen de organisatie van het volk in stand te houden. ,,Ik kan soms uren piekeren, hoe ik zonder al te veel schade aan te brengen in de groep, bepaalde handelingen kan verrichten." Het oplossen van problemen zijn de krenten uit de pap, vindt Vunderink. ,,Het is een uitdaging telkens weer een manier te vinden om je volk goed te onderhouden. En dat is vaak niet eenvoudig, maar maakt het vak wel geweldig interessant. Je loopt steeds weer tegen nieuwe moeilijkheden aan.
Bovendien weet je nooit precies hoe bijen in een situatie reageren. Ze zijn heel onvoorspelbaar."
Volgens de ervaren imker is er in de afgelopen vijftig jaar veel veranderd in de bijenteelt. .,De materialen zijn enorm verbeterd en door onderzoek heeft de kennis over bijen en imkeren zich aanzienlijk uitgebreid. Ook wordt er veel meer aandacht geschonken aan de gezondheid van bijen. Heel belangrijk, want er zijn meer bijenziekten dan vroeger."
Hoewel men in de bijenteelt veel over ijverige beestjes te weten is
gekomen, wordt de bij onder leken nog steeds gezien als 'het stekende
gevaar'. Onzin, vindt Vunderink. , ,Mensen verwarren ze met wespen, die halen ook voeding uit mensenvlees. Maar bijen richten zich alleen op bloempjes. Tja, alleen als ze zich bedreigd voelen, dan willen ze nog wel eens agressiefgedrag vertonen.
Dat blijkt als de verslaggeefster iets te dichtbij ze komt. Tussen het
knipperen van haar ogen prikt een bij venijnig in haar wenkbrauw.
***

[Frans vanTongeren]

Bedankt Romee,
Ik zocht naar het artikel omdat ik dacht dat Ilse Kuiper, journaliste, het geschreven had.
Maar..waarom is dit stukje over Vunderink ooit afgevoerd?

[Romée van der Zee]

Dat weet ik niet, het stond niet in een rubriek die ik beheer. Maar laten we alsjeblieft niet opnieuw beginnen over wat wel en niet bewaard blijft. Het uitgangspunt is ruimhartig bewaren.
Romée

[Frans vanTongeren]

Voor het woord asjeblieft bijt ik in het stof.
'Ik ga gewoon lekker door met fotootjes maken', zal de Rubriekbeheerder zeggen.
'Verantwoording afleggen, ligt me niet zo'.
-
*klak*,*klak*, *klak* ...
weer op weg met z'n KODAK !!!