Deze keer was er ook veel interessants te horen en te zien. Over een nieuwe bedreiging van de imkerij werd een belangrijk signaal afgegeven door Albert Muller, die als altijd begeesterd zijn verhaal deed. Deze keer in mineur want de boodschap was alarmerend. Hij liet een zeer indrukwekkende film zien met veel bijen-ellende.
De eerder in het bijenblad ook al vermelde kleine bijenkastkever is vastgesteld in Zuid-Afrika, Egypte, USA en Australië. Door de enorme verliezen vanwege de varroaproblemen in Duitsland, die plaatselijk zouden zijn opgelopen tot 60% van de volken, worden op dit moment ter vervanging packagebees ingevoerd uit Australië. Daar is deze parasiet aanwezig en we kunnen nu wachten op de eerste uitbraak in Duitsland en daarna hier. Volgens de kenners zal dat niet meer lang duren.
Deze bijenkastkever (Aethina tumida) is ongeveer zo groot als het achterlijf van een bij. Op onderstaand plaatje is een kever te zien op een broedraat.
De kevers planten zich voort in het bijenvolk. Per kever worden 50 tot 60 eitjes afgezet in groepen bij elkaar. De activiteit van het eitjes leggen schijnt te worden bevorderd door verstoringen in het bijenvolk, bijvoorbeeld een imkersingreep (nazien).
De larven die uit de eitjes komen zijn vreetlustig. Ze zijn bepaald niet kieskeurig, maar wel gericht op bijensoorten met wasraat, broed en honing. Daaronder vallen ook al onze inheemse hommelsoorten. Die worden mede bedreigd door deze kever. Oorspronkelijk leeft de kever in Zuid-Afrika op de daar lokale bijen de Apis mellifera scutellata en capensis. Deze bijen gedragen zich agressief ten opzichte van de kevers. Kevers worden tegengehouden, kevereitjes worden vernietigd evenals de larven. De volwassen kever (imago) kan zich verdedigen door kop en poten onder zijn lijf te trekken. In dat geval metselen de bijen hem met propolis in.
Het probleem van een parasiet bij de verkeerde gastheer, zoals bij de varroamijten, doet zich ook hier voor. De kever is overgestapt naar onze honingbijen en werd in 1996 al in Florida USA waargenomen, vermoedelijk via een besmette zwerm in een verscheepte gedemonteerde houten bouwkraan op een schip.
Inmiddels is de kever in de USA ruim verspreid. Het probleem met onze bijen is, dat zij de kever niet agressief bejegenen. Integendeel, de kevers laten zich door de bijen zelfs voeren, zie onderstaand plaatje.
De verwoestingen zijn enorm. De larven komen na 3 tot 4 dagen uit en wordt ongeveer 11 mm groot. Zij vreten was, stuifmeel en broed en vervuilen met de uitwerpselen de honing. Het gehele volk gaat eraan kapot.
Drie vrouwelijke kevers zouden voldoende zijn om na een half jaar een volk om zeep te helpen. De kevers kunnen goed vliegen en zich dus ook verspreiden.
Als ze na ruim 2 weken volgevreten zijn, verlaten ze de bijenkast en verpoppen in de grond. Daarbij kunnen ze tientallen meters ver lopen om een geschikte plek te vinden. Voor vorst zijn ze niet gevoelig.
Na 3 tot 4 weken komen de nieuwe kevers uit. En dan begint de cyclus opnieuw als er nog een bijenvolk over is.
Het bestrijden is een groot probleem, want het bestrijden met middelen die de kevers zouden beschadigen of doden, is even schadelijk voor de bijen. Dat heeft dus geen zin. Er moet wellicht ingespeeld worden op de wijze van het verlaten van de kast door de rijpe<
