Re: Inhoud bijenbladen november 2012
door Jeroenvt » 14 nov 2012 20:10
Blad viel in de bus en viel meteen op dat Henk van der Scheer blijkbaar een maandelijkse pro-neonicotinen column heeft onder het motto als je iets vaak genoeg herhaald wordt het wel een keer waar. Blijkbaar denkt de NBV dat als je iets maar vaak genoeg zegt de argumentatie op gegeven moment wel geslikt wordt en je je aan je achterban verder niet meer hoeft te storen.
Onlangs mocht ik een verslagje lezen van de NBV Onderwijscommissie, Leraren Bijenteelt. Deelnemers volgen BIJscholing, discussiëren, en moeten hier onderwerpen behandelen.
Het zou mooi zijn wanneer men daar in het NBV blad eens meer over zou melden want hier komen regelmatig mooie onderwerpen ter sprake/ ter behandeling.
Het betreft hier een onderzoek/inleiding over literatuurstudie mbt neonicotinoiden en de subletale effecten.
Een afstudeeropdracht van Esther Langen bij Mari Jose Duchateau.
Bestrijdingsmiddelen als Imidacloprid en Clotianidine werken als een zenuwgif voor neurotransmitters in insecten, met als doel deze uit te schakelen. De gehele plant wordt giftig voor insecten, en werkt al zeer werkzaam in kleine hoeveelheden, maar met groot effect.
Gebruikelijke LD waarde 50 geeft aan dat ook werkelijk 50% van de testdieren na 48 uur dood zijn.
Bij een lagere dosis zijn die effecten minder dodelijk, dit noemt men subletaal. Maar de gevolgen zijn hierbij verstrekkend, nl het optreden van gedragsveranderingen, geheugen en leervermogen worden aangetast, waarneemvermogen en weerstand verminderen.
Bij de honingbijen zijn epi-genetische effecten waargenomen.
Voedsterbijen ontwikkelen zich tot haalbij, hierbij verandert de genetische samenstelling. Deze verandert zich weer wanneer een haalbij zich moet aanpassen als voedsterbij.
De Noorse onderzoeker Gro Amdam uit Arizona heeft uit onderzoek aangetoond dat ten gevolge van subletale effecten van neonicotoiden die genetische aanpassingen uitblijven.
Ook heeft Esther geconcludeerd dat wereldwijde onderzoeken naar neonicotoiden zich kenmerken door veel fouten, tegenstrijdigheden en (te) kleine steek, veld- en praktijkproeven.
Dit sluit mooi aan, aan het onlangs verschenen onderzoek met een looptijd van 3 jaar i.pv. onderzoeken van slechts enkele maanden.
Wat wel opvalt is dat waar imidacloprid werd gevonden meer Nosemasporen voorkomen.
“Aardig” om ook nog te melden is dat op een perceel waar drie jaar terug aardappels behandeld waren met imidacloprid, hiervan drie jaar later nog residuen waren terug te vinden in de ingezaaide aanwezige Phacelia.
Ja en wie heeft nu die verkeerde benen??
Het zijn sterke benen die de waarheid kunnen dragen!
