de zwarte bij / een restauratie-2

[Frans vanTongeren]

In het Archief van 'Koninginnenteelt en bijenrassen' staat:
De zwarte bij; een restauratie
http://www.bijenhouden.nl/forum/topic.a ... PIC_ID=155
-
In BIJEN van sept. 2001,blz.229 schrijft OTTO DE KAT het volgende:

Reservaat van zwarte bij op Groenland

De zwarte bij Apis mellifera mellifera was zo'n honderd jaar geleden het enige bijenras dat voorkwam in het gebied tussen de Alpen in het zuiden, Scandinavië in het noorden, de Pyreneeën in het westen en de Oeral in hot oosten. Deze bij is in staat lange en strenge
winters te overleven, vliegt al bij lagere temperaturen dan andere rassen en heeft een verbazingwekkende capaciteit om koude voorjaren door te komen, ook als zich betrekkelijk kleine aantallen bijen in de woning bevinden. De Deense imker Ole Hertz wijdde or een interessant artikel aan in '˜Apiacta', het wetenschappelijk tijdschrift van Apimondia (2000/2).
Hertz maakt zich zorgen over deze bijensoort die met uitsterven bedreigd wordt en in zijn zuiverste vorm alleen nog maar voorkomt op het tussen Denemarken en Zweden gelegen eilandje Laeso en op enkele eilandjes in de buurt van Stockholm. ln totaal bevinden zich daar nog ongeveer driehonderd volken. Hoewel op Laesö alleen het houden van zwarte bijen wettelijk is toegestaan, zijn daar toch nog imkers die andere rassen hebben geimporteerd. Hertz betreurt dat zeer omdat men hiermee voor de toekomst belangrijk genetisch materiaal vernietigt. Enkele jaren geleden hebben zelfs imkers die het niet eens waren met de beschermde staat van Apis m. mellifera 45 volken vergiftigd. In Denemarken sprak men toen van '˜De bijenoorlog van Laesö'! Het eiland is bovendien nog de enige plek in Denemarken waar de varroamijt nog niet voorkomt; import van vreemde rassen zou aan die bevoorrechte toestand een eind kunnen maken.
Hertz en enkele collega's hebben nu bet stoute plan opgevat om zwarte bijen te brengen naar het zuiden van Groenland. Er zijn daar geen andere bijensoorten (op twee hommelsoorten na) en wanneer bijenhouden daar mogelijk is, zou men hiermee een prachtig reservaat scheppen voor de zwarte bij. Aan de belangrijkste voorwaarden, om dit project to laten slagen, is voldaan. De bevolking (Inuits), meest schapenhouders, zijn geinteresseerd in bijenhouden; het klimaat is geschikt (-4 tot ± 10 graden C), en de dracht is prima van mei tot eind augustus. Inmiddels is het project gestart.
Sinds 1998 zijn er enkele tientallen volken van Laesö naar Groenland gebracht en op zes verschillende plaatsen gehuisvest. De resultaten tot dusverre geven hoop dat het project (dat zeer goed begeleid wordt) zal slagen. Het scheppen van een reserve aan genetisch materiaal op Groenland is te vergelijken met het bewaren van tropische zaden in genenbanken of het houden van bedreigde diersoorten in dierentuinen. Men hoeft niet bang te zijn, dat het mellifera-project, waarbij men streeft naar een maximum van driehonderd volken, het ecosysteem van Groenland zal verstoren: Groenland is enorm groot: op Europa gelegd reikt het van Noorwegen tot Noord-Afrika!