Hier moet ik onder dies niet laten aan te roeren ,Dat Byen Helden zyn en Oorlog kunnen voeren,En dat niet dan alleen ( al dikmaals is gezien) Als Byën met geweld haar kanten tegen Bi'en; Zy kunnen boven dat( wie kan het wonder zwygen?) Zy kunnen als het diend met groote Legers Krygen; Zy kunnen Ruyters zelfs Gewapend met de tand, Of jagen uyt het Veld , of leggen in het zand. De trotse Portugees, die kan het ons getuygen, Hij moet zyn stegen hals voor deze vliegen buygen. Hy lag eens vast gezette Tombi voor de stad, Die hy ( gelyk het scheen) door hoogmoet al bezat. Hy deed' een machtig Heyr tot aan de wal genaken, En tragte met geweld om in de stad te raken; Maar al het binnen volk hiel zich geduurig stil, Zo dat hy niet en wist wat dat het zeggen wil: Uit Xiantische ryk , en al de naaste Vlekken, Daar weet de snege Bie veel honing uit te trekken. Dies was er niet een huys in al de grote stad, Dat niet eengroot beslag van hupse Byën had. Maar hoord een nieuwen voet hoe deze Lieden vochten, De stallen voor de Bien van mosch en stro gevlochten, Die werden daar gebragt,en vry een groot getal, Ter zyden aan de Poort , of boven op de Wal. En als de Portugees was veerdig om te stormen, Zorees'er groot gewoel by deze kleyne wormen; Want als 'er enig rot den aanslag ondernam , Zo was 't dat fluks een korf van boven neder kwam; Die op de Muuren zyn, ontstaken grote Vieren, Om vry te mogen zyn van deze felle Dieren. En 't is haar wel gelukt, want rook vejaagd de Bi'en , Dies werd 'er op de vest niet eene meer gezien. De Wespen overhoop geslingerd van de Wallen , Zyn met een fel gedruys den Vyand aangevallen. Want zynde dus getergd, en van haar stal beroofd, Zo vloog het vinnig rot de Ruyters om het hoofd. Hier baat geen stalen helm,geen Lansen, Pyken , Sweerden, Geen Schilden , geen Pansiers, 't is al van gener weerden. De besten van het rot, de sterkste van den hoop, Is buyten zyn gelid, en geeft hem op de loop. En of de Ruyters slaan, of met de wapens schermen, Zy werden aangerand, van deze gramme zwermen; Het kleyn gedierte steekt vry dieper als het vel, Ziet daar wel duyzend man met d'oogen vol gezwel. Maar al het steedse volk, begeefd haar van de Wallen, En is met fel geroep ter Poorten uytgevallen. Men jaagd den vyand na, maar niemant houd'er stand, Dies werd het buyt gemaakt al wat een ieder vand. Na dat op deze wys den zegen is verworven, Zo keerd het Biën Heyr tot haar verlate korven, Een ieder tot de zyn, en nader werd gegist, Zo was er niet een huys daar ymand Biën mist. Toch ik wil 't Biën hok niet dieper onderzoeken, Maar zend hem die het lust tot honderd oude Boeken. Wie is er toch geweest, die van de landbouw schryft, Daar ooyt of Honingraad, of Bie vergeten blyft.
Zo schreef ooit in een ver verleden J.Cats
Jaap
