hynsteblommelady

[Frans vanTongeren]

HYNSTEBLOMMELADY

Op 31 03-'02 schreef JELTE PIETER DIJKSTRA o.a. het volgende:

Nu al zie ik hier en daar hun gele hoofdjes staan. Ik kreeg er en krijg er nog steeds opnieuw een warm gevoel van als ik de eerste Paardebloemen zie staan bloeien. Ik heb ze, vanaf de aanvang dat ik imker, heilig verklaard. Iedereen die de paardebloemen schade berokkend is mijn vijand. En als ik kinderen zie spelen die de sappige stelen laten krullen in water tot de vreemdste figuren, beschouw ik als wrede barbaren.
Heel tuinierend Nederland die deze mooie gele zonnige bloem bestempelt als een onkruid vind ik een gruwel. Dan maar niet te denken hoeveel prachtige bloemhoofdjes met ontelbare lint- en buisbloempjes verdwijnen in de cirkelende maaimachine.
*
Op 04-04-'02 schreef ik JP het volgende '˜plaagstootje'

HYNSTEBLOMMEN

Het voorjaar was begonnen in Fryslân. Een zoel windje deed grashalmen bewegen als 'wetter in motion'. In het weiland liep een figuur; een stevige jongeling in laarzen, met meedeinend zwart haar.
Hij bukte en streelde de bloemen die daar goudgeel bloeiden. Hynsteblommen op z'n Fries!
Verder liep hij, tot aan een slootje met wilgebomen aan de kanten. Hij keek op en zag katjes bloeien als speldenkoppen in het geel.
Toen verstarde hij. Daar aan het meterbrede water zag hij iemand die soepele stengels van paardebloemen liet opkrullen in het vocht. Hij hoorde haar zachtjes lachen.
'Dit mag niet', riep JP, 'dat is plantengeweld! Barbarij..!
Het meisje draaide zich om en Jelte zag dat zij niet eenjarig was, maar in de kracht van jeugd. Goudkleurige haren waaiden mee in zuidenwind.
'Ben ik een barbaar, dat kunt u toch niet menen'.
JP keek .. in haar sprankelende ogen.
'Nou ja', zei hij 'die bloemen moet u wèl laten staan'.
'Ze zijn toch niet van u. Ze zijn van ons', lispelde ze, 'ze zijn vooral voor mooie Fryske paarden die er glinsterend van glanzen'.
'Maar ze zijn ook voor de bijen', bracht Jelte uit. 'Die bent ze nodig!
'Oh.., van bijen. U bent zeker 'BIJKER'.
'Dat ben ik', zei Jelte.
'Heeft u al een koningin', vroeg ze met wat omfloerste stem.
Éh..stotterde de jonge Fries. Ze is uitgezwermd, maar ik denk dat ik haar nu heb gevonden.
Zij reikte hem haar hand.
'Breng mij, imker.. , breng mij naar de korf'
Hij voelde bijenliefde stromen door zijn bloed.
ó wordt mijn Hynsteblomme', fluisterde hij, 'mooiere lintenbloempjes zag ik nooit en hij streelde haar lokken.
-
(opgefleurd met 'steenkolenfries)
*
Op 06-04-'02 schreef onze Fries het volgende:

Ik bin Frâns erkentelik om dit alles yn my wekker te skodzjen. Ik tink dat er it wol lêze kin. Ik wit dat hy sels hast ynwenner fan Fryslân west hat en dat er fieders it Frysk wol '˜aardich' fynt (as ik sjoch nei it gebrûk fan it Frysk yn syn teksten.En dat is beslist gjin 'steenkolenfries'. Gean sa troch soe ik sizze).
Zijn er toch nog mensen die uit onderstaande tekst niks wijs worden. Mail me en ik vertaal het!

Understeand ferhaal spilet him by myn bijenstâl ´f. Der steane wylch en hynstblommen gen´ch. Derefter is de meterbrede sleat.

'Foarsichtich hear!'